bugün bayramın ikinci günü
sahi ne çabuk unuttuk dünü
islam'ın ve insanlığın her bir ferdi
sarıp sarmalamış nice binler derdi
her tarafta bir başka yara kanıyor
evler içindekilerle beraber yanıyor
kış kapıda kimbilir kim nerde donuyor
herkes kendini bir kahraman sanıyor
kim nerede kime nasıl kurbandır
bir dünya ki ziyan olan insandır
bombalar yağıyor çocukların başına
iki kelimeyle adı yazılmıyor mezar taşına
kim bana hangi bayramdan söz edecek
yurdundan kovulan nereye kime gidecek
kime ne diyeyim kapımda sesi güzün
içimde büyüdükçe büyüyor bir başka hüzün
ne dede kaldı, ne ana var ne baba bende
bayram kutlamak için ne bir çaba tende
dostlar ve ahbaplar birer birer gitti
kimbilir eski bayramlar onlarla bitti
şimdi ben yapayalnızım bu dünyada
uyanacağım bir gün hayat denen rüyada
melul mahzun etrafıma bakıyorum
bulur muyum diye mum yakıyorum
giden gitti bir kere gelir mi geri
gittikçe azalır gözlerimin feri
artık aramaz oldu dostlar bile
hayat dediğin bir yığın hile
keşke gelse son araba götürse beni
ey sevgili böyle arayıp durmasam seni
bayram benim için hüzün demektir
heyhat garibe hüzün üç öğün yemektir
selam olsun dostlar size selam
sizedir kırık dökük bir kaç kelam
